Filmowe domy – 12 słynnych filmowych lokacji w Polsce (2025)

Znalezienie właściwej lokacji do zdjęć to zadanie, do jakiego produkcja filmowa przystępuje jeszcze na długo przed rozpoczęciem okresu zdjęciowego. Choć film to piękna sztuka oszustwa i najczęściej zdjęcia na zewnątrz oraz we wnętrzach kręcone są w zupełnie innych miejscach lub w całości powstają w dekoracjach na hali zdjęciowej, to jednak filmowe domy i nieruchomości często istnieją naprawdę i stają się celem wycieczek fanów kinowych ciekawostek. W Morizon.pl przedstawiamy kilka najsłynniejszych filmowych domów, bloków i kamienic w Polsce, które można obejrzeć w rzeczywistości.

1. Alternatywy 4 na Ursynowie

- Przepraszam, czy to jest blok nr 7?
- A cholera go wie, panie...
- Kiedyś to był on 7...
- Aaa... przedtem to on był 5...
- No, ale jak żeśmy fundamenty stawiali, to on miał numer 11.
- Tak... Teraz to on jest 7.

Niezapomniane dialogi z serialu Stanisława Barei „Alternatywy 4” upamiętniły panujący latami na warszawskim Ursynowie chaos architektoniczny i zagubienie mieszkańców tej największej sypialni Warszawy. Równie skomplikowana była lokacja rzeczywistego bloku rządzonego w serialu twardą ręką gospodarza domu Stanisława Anioła (genialny w tej roli Roman Wilhelmi). Zdjęcia kręcono w budynku przy ulicy Cynamonowej, który ma jednak adres Grzegorzewskiej 3. Po generalnym remoncie zakończonym w 2010 roku niespecjalnie przypomina on obecnie blok z serialu, choć na ścianie nadal znajduje się tabliczka „dawniej Alternatywy 4”.

Warszawa jest tłem większości filmów Stanisława Barei, dziś postrzeganych jako wykrzywiony, ale też nie do końca odbiegający od absurdalnej rzeczywistości PRL obraz epoki. Bareja, warszawiak z dziada pradziada, urodzony na Sielcach, gdzie rodzina miała nawet własną tabliczkę w kościele przy Chełmskiej, pokazywał stolicę m.in. w takich filmach, jak „Małżeństwo z rozsądku” (urokliwe plenery Starego Miasta), „Miś” (plac Grzybowski, warszawska Wola, Okęcie) , „Brunet wieczorową porą” czy „Co mi zrobisz, jak mi złapiesz” (Dworzec Gdański, ulica Ludna, Okęcie).

2. Warszawskie blokowiska Krzysztofa Kieślowskiego

Akcję swojego słynnego serialu telewizyjnego „Dekalog” Krzysztof Kieślowski w większości umieścił właśnie na warszawskich blokowiskach, odkrywając w ich pozornej szarości i monotonii przejmujące ludzkie historie. Zdjęcia kręcone były w różnych lokacjach, m.in. na blokowisku znajdującym się na Służewiu nad Dolinką, gdzie do dziś potrafią pojawiać się nawet wycieczki z zagranicy uwieczniające słynne budynki; na osiedlu przy Inflanckiej – typowym blokowisku socrealistycznym oraz na Ursynowie w pobliżu charakterystycznego Kościoła Wniebowstąpienia Pańskiego. Warto też zauważyć, że Służew nad Dolinką zagrał ostatnio w nagrodzonym Srebrnym Niedźwiedziem w Berlinie "Body/Ciało" Małgośki Szumowskiej.

3. Filmowa ulica Pańska - „Dom”, „Czterdziestolatek” i „Nie lubię poniedziałku”

„Dom”, „Czterdziestolatek” czy „Nie lubię poniedziałku” – mieszkańcy ulicy Pańskiej w Warszawie mogą być dumni ze swojej ulicy, tak lubianej przez filmowców i pojawiającej się w ukochanych produkcjach telewizyjnych Polaków. To właśnie kamienica przy Pańskiej, dziś pięknie odnowiona, zagrała słynną Złotą 25 w serialu „Dom”. W rzeczywistości bowiem część ulicy, na której rozgrywa się akcja serialu, została zburzona pod budowę Pałacu Kultury i Nauki, dlatego plenery filmowej ulicy zostały zarejestrowane na praskiej Kowelskiej 6, gdzie do dziś na kamienicy można zobaczyć gipsowe stiuki przyczepione tam przez scenografów. Wnętrza „Domu” to z kolei ulica Marszałkowska 45.

Na osiedlu przy ulicy Pańskiej o trudnym dziś do ustalenia numerze mieszkał też sympatyczny inżynier Karwowski z serialu „Czterdziestolatek” pracujący m.in. przy budowie Dworca Centralnego. Do pracy miał niedaleko, bo w jednej ze scen na balkonie mieszkania Karwowskich widać w tle widok na Pałac Kultury i Nauki.

4. Plac Zbawiciela Krzysztofa Krauze

Mekka warszawskich hipsterów jest paradoksalnie tłem dalekich od beztroski filmów Krzysztofa i Joanny Krauze. W plenerach Placu Zbawiciela rozgrywały się ostatnie sceny filmu „Dług” – wstrząsającego traktatu o moralności. W kamienicy numer 7 mieszkali natomiast bohaterowie filmu „Plac Zbawiciela”, którzy stali się symbolem pokolenia oszukanego przez bezlitosny kapitalizm i fundującego sobie prywatne piekło w mieszkaniu dzielonym z teściową. Prawdę powiedziawszy, po obejrzeniu filmu Krzysztofa Krauze odechciewa się kupna jakiegokolwiek mieszkania.

5. Dawna Warszawa na Pradze Północ - „Pianista”, „Dziewczęta z Nowolipek”

Ulica Mała na Pradze Północ, między Inżynierską a Konopacką, to niepozorna bohaterka wielu polskich produkcji, w których pokazywana jest przedwojenna Warszawa. Ocalałe po wojnie i nierementowane od wielu lat kamienice można zobaczyć m.in. w "Pianiście" Romana Polańskiego, "Korczaku" Andrzeja Wajdy czy "Dziewczętach z Nowolipek" Barbary Sass, a mieszkańcy Małej są tak przyzwyczajeni do ekip filmowych, że nie przeszkadzają im nocne zdjęcia czy zamykanie ruchu ulicznego.

6. Akademia pana Kleksa w Nieborowie

Oglądany dzisiaj film w reżyserii Krzysztofa Gradowskiego – ekranizacja książki Jana Brzechwy z 1984 roku – robi dość psychodeliczne wrażenie. Tytułową Akademię zarządzaną przez ekscentrycznego pana Kleksa zagrał piękny barokowy pałac w Nieborowie – obecnie oddział Muzeum Narodowego, a sceny plenerowe kręcone były w słynnym romantycznym ogrodzie Arkadii założonej przez Helenę Radziwiłłową.

Nieborów jest kolejnym miejscem bardzo lubianym przez ekipy filmowe. Kręcono tu także zdjęcia do takich produkcji, jak „Kariera Nikodema Dyzmy”, „Plebania”, „Ojciec Mateusz”, „Chłopi”, „Lalka”, „Szuler” czy „Złoto dezerterów”.

7. Śląska arystokracja z Pszczyny - „Tajemnica twierdzy szyfrów”, „Magnat”

Nazywany „poznańskim Fellinim” Filip Bajon z rozmachem nakręcił sagę śląskich arystokratów, rodziny von Teussów w filmie „Magnat” i jego telewizyjnej wersji„Biała wizytówka” w zachwycającym, neobarokowym zamku w Pszczynie – perle architektonicznej Górnego Śląska. Losy serialowej rodziny granej przez największe polskie gwiazdy tego czasu, m.in. Grażynę Szapołowską, Bogusława Lindę i Jana Nowickiego były wzorowane na dziejach prawdziwego rodu von Pless.

Pszczyński zamek zachwycił nie tylko poznańskiego reżysera, ale też Bogusława Wołoszańskiego, który nagrywał tutaj odcinki popularnego cyklu „Sensacje XX wieku” oraz produkował serial „Tajemnica twierdzy szyfrów”.

8. Horror w Sopocie - „Medium”

„Medium” w reżyserii Jacka Koprowicza to jeden z nielicznych udanych przykładów horrorów w historii polskiej kinematografii. Tajemniczą, urokliwą willę w Sopocie, gdzie rozgrywał się krwawy finał filmu z Grażyną Szapołowską i Jerzym Zelnikiem zagrał dom przy ulicy Obrońców Westerplatte 24. Tak zwana Willa Bergera utrzymana w późnoklasycystycznym stylu, ozdobiona jest na froncie alegorycznymi rzeźbami kobiecych sylwetek i otoczona zabytkowym ogrodem.

9. Złodziejskie plany w Krakowie - „Vinci”

Jedno z najbardziej urokliwych polskich miast - Kraków - było miejscem akcji filmu Juliusza Machulskiego "Vinci" - intrygi kryminalnej, w której Cuma (Robert Więckiewicz) i jego kumpel Szerszeń (Borys Szyc) decydują się ukraść arcydzieło Leonarda da Vinci "Dama z łasiczką" z Muzeum Czartoryskich.

Filmowy Szerszeń ma mieszkanie z niebagatelną zaletą w postaci tarasu, z którego rozciąga się fantastyczny widok na panoramę Krakowa. Możemy obejrzeć go osobiście, bowiem taras w rzeczywistości należy do znajdującego się przy ulicy Tomasza 43 bistro U Romana na 6 piętrze.

10. Ziemia obiecana w Łodzi

Jeden z najsłynniejszych polskich filmów "Ziemia obiecana" Andrzeja Wajdy do dziś ogląda się z zachwytem, po seansie zaś można wybrać się na wycieczkę po prawdziwych miejscach w Łodzi, gdzie kręcone były zdjęcia do ekranizacji powieści Władysława Reymonta. Scenografia, jak głosi legenda, wzbudziła prawdziwą sensację wśród Amerykanów, tymczasem właściwie nie trzeba jej było budować. Zachowały się bowiem w Łodzi pałace i fabryki z maszynami, które wyglądały jak żywcem przeniesione z XIX w.

Zdjęcia kręcono przede wszystkim w posiadłościach należących do Karola Scheiblera na Księżym Młynie oraz Izraela Poznańskiego (dziś to łódzka Manufaktura, udany przypadek rewitalizacji, mieszcząca centrum handlowe i ośrodki sztuki).

11. Dworzec Łódź Kaliska

Wszystkim entuzjastom filmów Marka Koterskiego z pewnością na usta ciśnie się ten sam cytat, gdy tylko wysiadają na dworcu Łódź Kaliska. Dramat “Ajlawju” nakręcony w 1999 roku, dzięki jednemu równoważnikowi zdania, zapisał na lata łódzki dworzec na taśmach kinematografii i w ludzkiej pamięci.

Budynek zaprojektowany przez Czesława Domaniewskiego i zbudowany na początku XX wieku, stanął na drodze Adama Miauczyńskiego(w tej roli Cezary Pazura)w trakcie jego miłosnej gonitwy za Gosią - Katarzyną Figurą.

Dworzec Łódź Kaliska można zobaczyć jeszcze w kilku produkcjach, takich jak: Skłamałam (1937), Pociąg (1959), Ich dzień powszedni (1963), Bajland (2000), Wymyk (2010).

12. Wrocław Traugutta - ul. Miernicza, Ptasia i Krucza - "Most Szpiegów"

W produkcji nagrodzonej statuetką na zeszłorocznej gali rozdania Oscarów, również “zagrały” polskie ulice. W filmie, który został wyreżyserowany przez samego Spielberga a odtwórcą głównej roli był Tom Hanks, kamienice na ul. Mierniczej, Kruczej i Ptasiej zamieniły się w dzielnice powojennego Berlina w latach ‘50.

Produkcja była kręcona w listopadzie 2015 roku i pewnie minie jeszcze sporo czasu, zanim wrocławskie ulice znowu pojawią się w obiektywie hollywoodzkiej kamery.

To oczywiście nie wszystkie filmowe domy, które możemy obejrzeć poza ekranem kinowym w Polsce. Zachęcamy do podrzucania kolejnych swoich ulubionych miejsc filmowych w komentarzach do artykułu i zapraszamy do lektury kolejnego wpisu o zagranicznych domach, które zagrały w znanych produkcjach.